Wprowadzenie – ks. Waldemar Karasiński
Ks. Jerzy Bagrowicz - Radość bycia kapłanem – konsekrowanym dla zbawienia świata
Ks. Janusz Bujak - Kim jest ksiądz? Posoborowe dylematy teologii kapłaństwa
Ks. Jacek Szymański - Kapłan sługą sakramentalnego pojednania
Ks. Artur Niemira - Moralny wymóg formacji stałej kapłanów
Ks. Wiesław Piotrowski - Czy kapłan może przekonać do dawania świadectwa miłości
Ks. Ks. Kazimierz Skoczylas - Troska o rozwój powołań w katechezie polskiej
STUDIA I REFLEKSJE
Ks. Artur J. Katolo - Formacja stała duchowieństwa kalabryjskiego w wiekach XVI–XVIII jako forma walki z zabobonami
Ks. Henryk Sławiński - Źródła autorytetu kaznodziei
Ks. Jan Przybyłowski - Msza święta dla dzieci. refleksja teologiczno-pastoralna
Bp Ignacy Dec - Będziesz miłował siebie samego
Ks. Edward Walewander - Święty Zygmunt szczęsny Feliński i jego internowanie w świetle prasy austriackiej z lat 1863–1864
SPRAWY KOŚCIELNE I DUSZPASTERSKIE
Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa (materiały liturgiczne)
SPRAWOZDANIA I INFORMACJE
Ks. Kazimierz Rulka - Wystawa z okazji 100-lecia istnienia „Ateneum Kapłańskiego”
SPRAWY KOŚCIELNE I DUSZPASTERSKIE
Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa (materiały liturgiczne)
PRZEGLĄD BIBLIOGRAFICZNY
Gerhard L o h f i n g, Jakie argumenty ma nowy ateizm? Krytyczna dyskusja, Wrocław 2009 – Bp Ignacy Dec
Zbawienie przez miłosierdzie i prawdę. Księga pamiątkowa ku czci J.E. ks. bp. prof. dr. hab. Ignacego Deca z okazji 65-lecia urodzin, 40-lecia kapłaństwa i 5-lecia sakry biskupiej, red. J. Michalewski, Świdnica 2009 – Ks. Zdzisław Pawlak
Wanda P ó ł t a w s k a, Beskidzkie rekolekcje, Częstochowa 2009 – Krystyna Czuba
Józef M a n d z i u k, Historia Kościoła katolickiego na Śląsku. Czasy nowożytne 1845–1887, t. 3, cz. 2, Warszawa 2008 – Ks. Łukasz Krucki
Jan Z w i ą z e k, Rzeczywistość historyczna w kazaniach, Częstochowa 2009 – Ks. Edward Walewander
Jerzy T u p i k o w s k i, Spór o podstawy teizmu. Racje realnego świata czy kreacja religijnych sensów?, Wrocław 2009 – Ks. Jerzy Machnacz
Michalina C h e ł m o ń s k a - S z c z e p a n k o w s k a, Daj jaknajwięcej dobra, niepokalanów 2008 – O. Ignacy Kosmana
Antoni D ł u g o s z, Moja pierwsza spowiedź, radom 2008 - Bp Andrzej F. Dziuba
STRESZCZENIA ARTYKUŁÓW
Ks. Jerzy Bagrowicz - Radość bycia kapłanem – konsekrowanym dla zbawienia świata
Autor w swym artykule podejmuje próbę ukazania kapłaństwa Chrystusowego w aspekcie radości wynikającej z kilku faktów. Najpierw ks. Bagrowicz wskazuje na zjednoczenie z Chrystusem, następnie na eucharystię, potem na współczesny kontekst. Podkreśla rolę słuchania i głoszenia Słowa. Podkreśla radość kapłana wynikającą z faktu dawania świadectwa oraz cierpienia razem z Chrystusem. Na uwagę zasługuje osobisty udział autora w Synodzie dotyczącym powołań kapłańskich. Nadaje to refleksjom autora szczególne znaczenie.
powrót
Ks. Artur Niemira - Moralny wymóg formacji stałej kapłanów
Wydarzenie, jakim jest „Rok kapłański”, wpisuje się w potrzebę ciągłego uświadamiania sobie konieczności odnowy i pogłębiania zażyłości prezbitera z Chrystusem. Zobowiązanie do podjęcia przez kapłana formacji stałej związane jest z samą naturą powołania kapłańskiego, jako szczególnego rodzaju drogą naśladowania Chrystusa i wierności Jezusowi. Sens i podstawa dla troski o formację stałą zakorzenione są w dynamice sakramentu kapłaństwa, o czym przypomniał Jan Paweł II w posynodalnej adhortacji Pastores dabo Vobis, nr 70. Stałość podejmowanego wysiłku oznacza wierność powołaniu, zrozumienie i pogłębienie tożsamości kapłańskiej, jak również dbałość o permanentną, wewnętrzną odnowę kapłana, bez której trudno w ogóle mówić o byciu alter Christus.Ks. A. Niemira podzielił artykuł na trzy części: 1. Teologiczne uzasadnienie formacji stałej w dokumentach Kościoła; 2. Dynamika relacji kapłan-Chrystus; 3. Odpowiedzieć miłością na miłość – środki formacji stałej. Autor podkreśla, że odpowiedzialność prezbitera za własną formację wypływa w najgłębszy i istotowy sposób z natury i dynamiki powołania. Bóg kieruje słowo, które domaga się odpowiedzi, to znaczy realizacji. Formacja permanentna służy więc kapłanowi w pogłębianiu jego własnej sakramentalnej tożsamości, ale jednocześnie jest drogą odpowiedzi na dar, jakim Bóg obdarza dla dobra całego Kościoła.
powrót
s. Kazimierz Skoczylas - Troska o rozwój powołań w katechezie polskiej
Autor podejmuje zagadnienie bardzo aktualne mianowicie, troskę o rozwój powołań w katechezie polskiej. Wskazuje najpierw na rozumienie przez Kościół samego powołania kapłańskiego. W swojej refleksji nie pomija również zagadnienia powołań do życia konsekrowanego. Analizując “Podstawę Programowa Katechezy” ks. Skoczylas podsuwa katechetom bardzo trafne pomysły do realizacji w katechezie.
powrót
Ks. Artur J. Katolo - Formacja stała duchowieństwa kalabryjskiego w wiekach XVI–XVIII jako forma walki z zabobonami
Artykuł Artura J. Katolo podejmuje ważny problem dotyczący edukacji duchowieństwa kalabryjskiego w wiekach XVI-XVIII. Walka z zabobonami nie mogła ograniczać się, i nie ograniczała się ze strony Kościoła, jedynie do nakładania cenzur i ekskomuniki. Nauczanie i utrzymanie zdrowej religijności stało się zasadą duszpasterstwa w Kalabrii. Temu celowi miały służyć: należyte sprawowanie sakramentów i sakramentaliów, kaznodziejstwo niedzielne, misje ludowe i katechizacja. Ten ambitny program wymagał odpowiednio przygotowanych duchownych. Dlatego zwrócono uwagę na konieczność pogłębiania wiedzy ze strony duchownych – miały temu służyć organizowane synody diecezjalne i specjalne konferencje duszpastersko-naukowe. Formacja stała duchownych na terenie Kalabrii przyjęła, z jednej strony, formę instytucjonalną, z drugiej zaś, wymiar moralny. Odnośnie do tego pierwszego, duchowni zostali zobowiązani do osobistej lektury, uczestnictwa w konferencjach oraz składania egzaminu, który stanowił potwierdzenie rozwoju kulturalnego i intelektualnego. W odniesieniu do tego drugiego, stałe dokształcanie było walką z osobistym lenistwem. Czynnikiem dodatkowo zmuszającym do nauki, była groźba kar nakładanych przez biskupa miejsca, za brak dbałości o poziom intelektualny. Całe to postępowanie wpisywało się w program duszpasterski i kontekst religijności na poziomie społecznym. Dobrze przygotowany kapłan, zorientowany w zagadnieniach teologicznych i filozoficznych, stawał się bardziej skutecznym w walce z zabobonami i tym wszystkim, co można określić mianem „fałszywej religijności”.
powrót
Ks. Henryk Sławiński - Źródła autorytetu kaznodziei
Autor podejmuje zagadnienie bardzo aktualne mianowicie, skąd współczesny kaznodzieja czerpie swój autorytet. Wskazuje przede wszystkim na Boga jako pierwsze źródło autorytetu kaznodziei, a także na posłannictwo Kościoła, jak również na dojrzałość osobową samego kaznodziei. Na uwagę zasługują praktyczne sugestie autora przestrzegające kaznodzieję przed szukaniem taniej popularności za cenę rezygnacji z wierności słowu Bożemu. Kładzie nacisk na osobiste zaangażowanie i przygotowanie samego kaznodziei. Artykuł jest logicznie spójny i od strony merytorycznej i formalnej nie budzi zastrzeżeń i nadaje się do publikacji bez zmian.
powrót
Bp Ignacy Dec - Będziesz miłował siebie samego.
Autor w swym artykule podejmuje próbę refleksję dotyczącą zagadnienia miłości samego siebie. Szczególnej wartości nabiera niniejszy artykuł zwłaszcza, że jest to temat najmniej opracowany i zreflektowany. Biskup Dec ukazuje różne aspekty miłowania siebie, podkreśla antropologiczne i biblijno-teologiczne podstawy miłości własnej. Przedstawia również pewne obszary, w których może realizować się miłość samego siebie. Jest to ciekawa propozycja, która – jak podkreśla sam autor – jest zaledwie wstępem do tego ważnego problemu.
powrót
Ks. Edward Walewander - Święty Zygmunt szczęsny Feliński i jego internowanie w świetle prasy austriackiej z lat 1863–1864
Autor w swym artykule prezentuje reakcje prasy austriackiej odnośnie internowania abpa Szczęsnego Felińskiego. Odwołując się do źródeł, prezentuje tło konfliktu pomiędzy arcybiskupem Warszawy a rządem carskim. Bogato cytuje źródła nie tylko austriackie odnośnie omawianego zagadnienia.
powrót
