|
||||||||||||||||||
|
Kapliczki przydrożne Nasza Gmina jest miejscem ciekawym, wartym odwiedzenia a posiadane walory turystyczne pozwolą zainteresować każdego. Ślesin posiada wiele ciekawych miejsc, oraz zabytków z okresu pełnego średniowiecza, kiedy to król Kazimierz Wielki nadał prawa miejskie biskupom poznańskim, właścicielom miasta i z czasów, kiedy to w wyniku zaborów Ślesin stał się własnością dziedziców z Piotrkowic oraz po odzyskaniu niepodległości w 1918 r., kiedy przywrócono samorząd. Podczas drugiej wojny światowej dokonano wiele zniszczeń pomników, kościołów i ich wyposażenia. Po 1945 r. budowano liczne pomniki, od lat 60-tych dzięki marianom zaczęło rosnąć znaczenie Sanktuarium Maryjnego w Licheniu. Jednak to po przełomie w 1989r. i zmianie ustroju zaczęto uświadamiać sobie wagę ochrony zabytków i dokonań kulturalnych naszych przodków, dlatego też można znaleźć np. nowe pozycje książkowe o naszej gminie czy wytycza się ścieżki rowerowe wspierające lokalną turystykę. W tym przypadku chcielibyśmy stworzyć galerie, a mianowicie galerie przydrożnych kapliczek. Oczywiście, podobne obiekty znaleźć można w całej Polsce, jak i poza jej granicami. Elementem wyróżniającym kapliczki spośród innych tego typu obiektów jest również ich charakterystyczna i niepowtarzalna architektura, wyrastająca z różnorodnego dziedzictwa kulturowego i zaszłości historycznych. Architektura kapliczek, stanowiąca o ich wyjątkowości, jest wypadkową kilku nakładających się na siebie tradycji budowlanych. Jest to w pierwszej kolejności dziedzictwo architektury i sztuki ludowej, wypracowanej autonomicznie przez lokalnych, anonimowych twórców. Drugą tradycją jest czerpanie z historycznych stylów architektonicznych, wreszcie trzecią – z rozwiązań technicznych i dorobku kultury starożytnej, której nośnikiem i przekazicielem było chrześcijaństwo. Nie wiadomo dokładnie, kiedy zaczęto budować kapliczki. Być może działo się to równolegle z kolonizacją ziem przez pierwszych chrześcijańskich osadników. Geneza takich obiektów kultu jest, bowiem bardzo stara i niezbyt dla nas jasna – ma przynajmniej kilka źródeł. Według jednej wersji, nazwa „kapliczka” wywodzi się od łacińskiego wyrazu cappa – płaszcz. Chodzi tu o płaszcz św. Marcina, biskupa z Tours, który wdziewany przez królów francuskich miał ich ochronić na polu bitwy. Ów płaszcz przechowywany był w celi, czyli pomieszczeniu wewnątrz specjalnego, niewielkiego kultowego budynku o charakterystycznych kształtach. Budowlę tę zwano „kaplicą”, a opiekunów płaszcza – „kapelanami”. Zgodnie z odmienną tradycją, już św. Ambroży, biskup Mediolanu z II poł. IV wieku wspominał o kapliczkach jako o miejscu kultu. Zgodę na odprawianie nabożeństw przy kapliczkach zatwierdził oficjalnie sobór w Agda z początków VI wieku. Nie należy tu też pomijać niezwykle ciekawych hipotez niektórych badaczy, dopatrujących się w kapliczkach treści zupełnie niechrześcijańskich. Ich zdaniem, zwłaszcza rzadko spotykany typ kapliczek słupowych, tj. kapliczek umieszczonych na wysokich, drewnianych lub murowanych słupach. Okolice Ślesina również posiadają wiele ciekawych, a czasem zapomnianych obiektów, jakim są kapliczki. Stwórzmy wspólnie galerię zdięć, historie powstania takich obiektów, bo warto o nich wspomnieć.
|
|
.
|