Najstarsze wzmianki o wsi Rossoszyca pochodzą ze źródeł świeckich - z Ksiąg Ziemskich Sieradzkich prowadzonych od 1386 r. W owych Księgach Rossoszyca jest wzmiankowana po raz pierwszy w 1390 r. Powstała na szlaku handlowym Sieradz - Łęczyca - Gniezno. Jest wsią szlachecką, licznie zasiedloną przez szlachtę zagrodową. W 1579 r. stanowiła własność Jakuba Roszowskiego, Stanisława Wysockiego i Doroty Sierakowskiej.

Istnieje przypuszczenie, że pierwszy kościół w Rossoszycy został zbudowany ok. 1400 r. przez Marcina, dziedzica Rossoszycy, wielkiego budowniczego drewnianych obiektów. Kościół parafialny istniał już od roku 1416 i był pod wezwaniem św. Wawrzyńca, a pierwszym proboszczem był ksiądz Wojciech.

Drugi wzmiankowany, był wystawiony w latach 1770-1773 przez Bogumiła Pstrokońskiego. Spłonął w 1781 r. W 1783 r. wdowa po Bogumile, Maksyma z Szembeków Pstrokońska, odbudowała go ponownie w stylu późnego baroku. Orientowany drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany. Nawa prostokątna z dwiema prostokątnymi kaplicami po bokach, tworzącymi rodzaj transeptu; węższe prezbiterium zamknięte wielobocznie. Przy prezbiterium od płn. prostokątna zakrystia przylegająca do kaplicy płn. Przy nawie od zachodu węższa od niej przybudówka mieszcząca kruchtę w przyziemiu i chór muzyczny nad nią. W nawie, prezbiterium i nad chórem pozorne sklepienia kolebkowe; w nawie z prostymi odcinkami stropowymi po bokach, podpartymi słupami, oddzielającymi rodzaj naw bocznych. Słupy połączone między sobą i z pilastrami ścian bocznych arkadami.

Ponad belką tęczową otwór o fantazyjnym wykroju z lambrekinami. Dachy dwuspadowe, z barokową wieżyczką na sygnaturkę. Ołtarz główny rokokowy z XVIII w., z zachowaną jedną bramką, z obrazami św. Wawrzyńca z ok. poł. XIX w. i św. Marii Magdaleny z w. XVIII oraz rzeźbami rokokowymi św. Wawrzyńca i Mikołaja; tabernakulum i mensa rokokowe. Dwa ołtarze boczne z pocz. XIX w. o dekoracji późnobarokowej z rzeźbami św. biskupa, św. Apolonii, św. Rocha i św. Anny. Ambona klasycystyczna z pocz. XIX w. Ławki późnobarokowe. Krucyfiks w tęczy barokowy z w. XVIII.

Na cmentarzu parafialnym znajduje się kaplica publiczna murowana z ok. 1786 r. fundacji Ignacego Pstrokońskiego, dziedzica Rossoszycy. W tej kaplicy znajduje się nagrobkowa tablica drewniana formatu 23x33 cm, minuskuła barokowa lekko kursywna z napisem: "Deo Optimo Maximo - Maksyma z Szembeków Pstrokońska - chorążyna Piotrkowska, fundatorka tego kościoła".

Proboszczowie i Administratorzy Parafii w XX wieku

Ks. Marcin Makowski (1889 - 1903)
Ks. Ignacy Pilich (1903 - 1924)
Ks. Franciszek Jasiński (1924 - 1928)
Ks. Stefan Petrykowski (1928 - 1931)
Ks. Wacław Linowiecki (1931 - 1934)
Ks. Adam Fijałkowski (1934 - 1941)
Ks. Kazimierz Piosik (1945 - 1946)
Ks. Józef Markowski (1946 - 1947)
Ks. Aleksander Chrulewicz (1947 - 1960)
Ks. Czesław Żurmanowicz (1960)
Ks. Władysław Jach (1960)
Ks. Marian Dławichowski (1960 - 1963)
Ks. Eugeniusz Kręcicki (1963 - 1967)
Ks. Władysław Łabiak (1967 - 1979)
Ks. Kazimierz Paczkowski (1979 - 1987)
Ks. Tadeusz Miłek (1987 - 1993)
Ks. Zygmunt Głąbała (1993 - 1994)
Ks. Henryk Piątkowski ( 1994 - 1996)
Ks. Leszek Rybka (1996 - 2004)
Ks. Krzysztof Czyżak (2004-2013)
Ks. Mirosław Korytowski (od 2013)