---

W statycznej koncepcji małżeństwa akcentowano przede wszystkim ślubowanie małżonków. Całe późniejsze ich życie rozpatrywano i rozliczano w odniesieniu do złożonej przed laty przysięgi małżeńskiej. Zwrócenie uwagi jedynie na sam akt zawarcia przymierza małżeńskiego sugerowało małżonkom, że tylko obrzęd sakramentu małżeństwa, który ukonstytuował ich małżeństwo, był czasem przyjścia Boga, czasem, który ma nieustanny wpływ na ich późniejsze życie. Nie jest to myślenie błędne, ale niepełne, ponieważ na mocy sakramentu małżeństwa cały czas ich wspólnego, codziennego życia jest czasem sakramentalnym, czasem uświęconym obecnością Boga, który nieustannie przychodzi do małżonków. Współczesne, dynamiczne ujęcie małżeństwa wskazuje na ciągły proces rozwoju miłości małżeńskiej, a zarazem rozwoju więzi z Chrystusem. Szczególnym momentem dialogu małżonków z Bogiem jest nie tylko obrzęd ślubu, ale całe ich życie. Więź z Chrystusem zawiązana w momencie zawarcia sakramentu małżeństwa nieustannie się rozwija tak, jak się rozwija relacja pomiędzy małżonkami na różnych etapach ich małżeństwa. Tak rozumiany sakrament małżeństwa jest rzeczywistością, która nieprzerwanie trwa i realizuje się we wszystkich momentach życia małżonków.

---

Strona główna | Zeszyt bieżący | Pomoce homiletyczne | Informacje dla autorów
Zeszyty archiwalne | Redakcja | Kontakt

"Ateneum Kapłańskie" 1999-2006