147 (2006), z. 3(586)

listopad . grudzień 2006 r.

Do strony głównej

Jaka jest metodologiczna kondycja współczesnej teologii duchowości? Wyczerpującej odpowiedzi na to pytanie ks. dr hab. Marek Chmielewski próbował udzielić w książce pt. Metodologiczne problemy posoborowej teologii duchowości katolickiej (Lublin 1999). Artykuł nawiązuje do niektórych zagadnień podjętych w tejże publikacji. Autor szczególna uwagę zwrócił na język i metody jakimi posługuje się współczesna teologia duchowości. Język, którym przez wieki teologia katolicka i duszpasterstwo zwykło opisywać stany duchowe stale się zmienia, a wraz z nimi zmianom podlegają metody badawcze. Artykuł został podzielony na trzy części:

1) Epistemologiczny status teologii duchowości,

2) Język współczesnej teologii duchowości,

3) Poszukiwanie adekwatnej metody badawczej.

Ks. M. Chmielewski wielokrotnie podkreśla, że teologia duchowości co najmniej od stu lat jest pełnoprawną dyscypliną naukową, wykładaną z uniwersyteckich katedr. Toteż jakiekolwiek, próby jej dezawuowania czy podporządkowania innym dyscyplinom, na przykład teologii moralnej, są anachroniczne i świadczą raczej o złej woli niż o metodologicznej zasadności.

 

Strona główna | Zeszyt bieżący | Pomoce homiletyczne | Informacje dla autorów
Zeszyty archiwalne | Redakcja | Kontakt

 

"Ateneum Kapłańskie" 1999-2006